Wesołych Świąt

 

    Może macie swoje ulubione teksty, które Was wzruszały, śmieszyły lub drażniły. Mogą być cytaty, wspomnienia, prezenty książkowe, wiersze, co tylko przyjdzie do głowy i jest związane z Bożym Narodzeniem i tekstem literackim.

    Ja pamiętam, a raczej ... nie pamiętam tekst, w którym kochająca się, ale bardzo uboga para, mimo strasznego barku środków do życia, próbuje w ukryciu przed ukochanym/ą podarować jej/jemu prezent z okazji świat. To było bardzo wzruszające opowiadanie, ale nie pamiętam tytułu, ani nawet autora. Może Wy pamiętacie? A ZNACIE:?

CYT. "Później poszli do pokoju gościnnego, zapalili świeczki na choince i dali sobie nawzajem prezenty. Findus dostał jojo, a Pettson paczkę z obierakiem do ziemniaków owiniętą w kuchenną ściereczkę. Słuchali kolęd w radiu i patrzyli na ogień w kaflowym piecu, podczas kiedy dopalały się świeczki. Pettson był szczęśliwy. [...] Findus nie odpowiedział. Spał. Ale on też na pewno był szczęśliwy. W każdym razie uśmiechał się przez sen."

3.01.2022

W konkursie wziął niestety udział tylko jeden uczeń, ale i tak bardzo się cieszę z cytatu, który nadesłał, ponieważ jest nieoczyswisty i dojrzały. pomimo, że pochodzi od chłopca z piątej klasy. Nie udało mu się go dodać w komentarzu, zatem nadesłał mi go w formie wiadomości elektroniecznej. Chciałabym przytoczyć ten ulubiony cytat Tymoteusza .

"Wiedżmikołaj" - Terry Pratchett

"W grocie Wiedźmikołaja - małe dziecko z oczami okrągłymi z zachwytu.

WESOŁEGO STRZEŻENIA WIEDŹM. HO. HO. HO. NAZYWASZ SIĘ... EUFRAZJA KOZA, TAK?

- No, kochanie, odpowiedz miłemu panu.

- ...k

MASZ SZEŚĆ LAT.

- No powiedz, skarbie. W tym wieku one wszystkie są takie same, prawda?

- ...k

I CHCESZ KUCYKA.

- ...k

Mała rączka pociągnęła kaptur Wiedźmikołaja w dół, do poziomu ust. Wujo Ciężki usłyszał gorączkowy szept. Po chwili Wiedźmikołaj się wyprostował.

TAK, WIEM. CO ZA NIEGRZECZNA ŚWINKA, NAPRAWDĘ...

Jego sylwetka zamigotała przez krótką chwilę, a potem sięgnął do worka.

TUTAJ MASZ UPRZĄŻ DLA SWOJEGO KUCYKA, I SIODŁO, I DOŚĆ DZIWACZNĄ SZTYWNĄ CZAPKĘ ORAZ PARĘ SPODNI, W KTÓRYCH WYGLĄDA SIĘ, JAKBY SIĘ TRZYMAŁO W KAŻDEJ KIESZENI DUŻEGO KRÓLIKA.

- Ale nie możemy mieć kucyka, prawda, Effi? Bo przecież mieszkamy na trzecim piętrze...

ALEŻ TAK. JEST W KUCHNI.

- Na pewno tylko sobie żartujesz, Wiedźmikołaju - powiedziała ostro matka.

HO. HO. ALEŻ ZE MNIE ZABAWNY GRUBAS. W KUCHNI? DOBRY ŻART. LALKI I TYM PODOBNE BĘDĄ DOSTARCZONE PÓŹNIEJ, ZGODNIE Z LISTEM.

- Co się mówi, Effi?

- ...ujem.

- Zaraz, chyba nie wstawiłeś kucyka do kuchni, panie? - upewnił się Ciężki wujo Albert, gdy kolejka znów się przesunęła.

NIE BĄDŹ GŁUPI, ALBERCIE. POWIEDZIAŁEM TAK, ŻEBY BYŁO ZABAWNIE.

- To dobrze. Bo przez chwilę myślałem...

KUCYK JEST W SYPIALNI.

- Aha...

TO BARDZIEJ HIGIENICZNIE.

- No, przynajmniej jedno jest pewne. Na trzecim piętrze? Muszą teraz uwierzyć.

TAK. WIESZ, CHYBA ZACZYNAM NABIERAĆ WPRAWY. HO. HO. HO."

11 września. Dzień, w którym zatrzymał się świat

    Dziś smutna rocznica i dlatego niewesoła książka. 11 września 20 lat temu terroryści porwali cztery samoloty, z zamiarem rozbicia ich o najważniejsze budynki Stanów Zjednoczonych. Dwa boeingi uderzyły w wieże World Trade Center, jeden w Pentagon. Ostatni spadł na ziemię w terenie niezabudowanym, dzięki bohaterskim pasażerom. 

    Mitchell Zuckoff, amerykański pisarz, profesor dziennikarstwa na Uniwersytecie w Bostonie, napisał przejmujące dzieło.  "11 września. Dzień, w którym zatrzymał się świat" to lektura gdzie z lekarską precyzją dzień po dniu, minuta po minucie  autor odtwarza jedenstego września, choć akcja zaczyna się już dziesiątego i trwa kilka dni po wybuchu. Dzieje się w samolotach, w wieżach, a nawet w pędzących wozach strażackich. Zuckoff wprowadza bohaterów w taki sposób, że nawet wiedząc, że przecież wszyscy zginą, czytając, trzymamy instyktownie kciuki, żeby przeżyli. Dzięki postaciom z krwi i kości, reportaż nie jest suchą relacją, ale wzruszającą historią, która zmieniła przecież postrzeganie czym jest wojna,
a czym pokój. Przeczytajcie!

 

26 maja DZIEŃ MATKI

"WSZYSTKIE MOJE MAMY" - Renata Piątkowska

"Mama zdobywała czasem kawałek chleba, kilka ziemniaków albo buraki, ale najczęściej budziliśmy się i zasypialiśmy głodni. [...] - Jedzcie sami, ja nie mam apetytu - mówiła. - Jak to możliwe? - spytałem Chanę. - Kiedyś widziałem, jak mama się myje w miednicy koło pieca. Jest taka chuda, że można policzyć wszystkie jej kosteczki. [...] - Wiesz, synku, tak naprawdę to nie nazywasz się Szymon, tylko Staś. Zapamiętaj, jesteś Stanisławem, Staszkiem - powtarzała. - A na nazwisko masz Kalinowski. [...] - No idź już, idź. syneczku. - Wyciągnęła ręce i objęła mnie tak mocno, aż trochę bolało.[...] obawiałem się, że jak zdradzę im moją tajemnicę, to znowu będą kłopoty i będę musiał zamieszkać w innym domu, z nową mamą. No, a ile można mieć mam? Obliczyłem, że mam już cztery. Tę prawdziwą, która została w getcie, mamę Marię z Warszawy, teraz mamę Anię i mamę Irenę, która cały czas mi pomagała" [...]

Wzruszająca książeczka, m.in. o Irenie Sendlerowej, o wojnie, o Szymonie, i o matczynej miłości. Nikt tak nie kocha jak matka, więc podziękujcie swoim MAMOM i uściśnijcie je mocno!

Zmarł Papcio Chmiel

     21 stycznia 2021 roku zmarł Henryk Jerzy Chmielewski, znany powszechnie jako Papcio Chmiel. Pomimo słusznego wieku, był wciąż aktywny, do końca tworzył i na przekór swoim przeżyciom, pozostał wciąż młody. Wszyscy go znamy jako twórcę serii o przygodach Tytusa, Romka i A `tomka", ale przecież był także żołnierzem AK i uczestnikiem Powstania Warszawskiego (pseudonim Jupiter).         Wraz z Januszem Christą był prekursorem komiksu w Polsce. Pierwsze komiksy o Tytusie, Romku i A'tomku ukazały się w "Świecie Młodych" w 1957 roku ("W kosmosie"). Papcio Chmiel pracował w tym czasopiśmie jako grafik. Pismo skierowane było do młodych ludzi, a także do harcerzy, dlatego nasi trzej bohaterowie to oczywiście harcerze. Mamy małego, grubego i ciut przemądrzałego A`tomka, chudego, wysokiego i zwariowanego Romka i szympansa Tytusa, którego ci dwaj chcieli uczłowieczyć. Zaczęło się od małpy, którą wysłano w kosmos i to się udało! Władze PRL nie były przychylne komiksowi, ze względu na jego "imperialistyczne korzenie". Pierwszy komiks Papcio Chmiela, musiał przeleżeć w szufladzie dwa lata, dopóki nadarzyła się okazja do publikacji, a mianowicie w 1957 roku ZSRR wystrzeliło w kosmos swojego Sputnika. Wszystko pasowało. Strzał w dziesiątkę. Seria, można powiedzieć kształtowała pokolenia i śmieszy do dziś. Wielka strata. Papcio Chmiel pozostanie dla nas w swoich książkach. Zapraszam do wypożyczania komiksów.